jeudi, août 23, 2007

خيلي احساس دلنشيني است که توي يک خانه‌ي کاملاً تميز، با سينک ِ کاملاً خالي، با خط چشم‌هاي کاملاً متقارن، آماده باشي که بروي مهماني.
يکي لطفاً چوب جادويش را تکان دهد.

تبصره: بشکن يا گوشواره تکان دادن -مدل نيکول‌کيدمن ِ بي‌ويچدي- قبول مي‌شود.

4 commentaires:

Anonyme a dit…

من از اون چوب جادوگري‌ها ندارم، اما آستين‌ام رو مي‌تونم بالا بزنم...

صورتکِ خیالی a dit…

اخ!
من فقط دلم میخاد در این حالت نیگات کنم!
ببین من هر وخ به مفهوم کدبانو فکر میکنم یاد تو می افتم ناخوداگاه!

اینقدر هم اینور اون ور شنیدیم دست پختت خوبه که مردیم الانم گشنمونه:((

Anonyme a dit…

:d
man az haminja lazatesh ro hes mikonam!

Anonyme a dit…

به به چه خانه دار....!؟