mercredi, décembre 27, 2006


آخر ِ شب، مامان يه گوشه تنها گيرم مياره که به‌ام يادآوري کنه گريه کردن ِ اون شب‌م کار ِ خيلي زشتي بود و هر چقدر هم که حرف ِ بدي شنيده باشم، نبايد جلوي علي‌رضا همچين عکس‌العملي از خودم نشون بدم.
در ادامه مي‌گه: خسته شده بودي؟ چيکار کردي مگه؟ همه‌ي کارها رو که ما انجام داديم.
و اين رو يه جوري مي‌گه که معلومه باور داره.

و بنده advice ِ دیگری برای جوانان این مرز و بوم دارم که بی‌زحمت با پسر همسایه‌تان وصلت بنمایید، در غیر این‌صورت دچار بیماری غم غربت از نوع حاد می‌گردید.

12 commentaires:

Anonyme a dit…

ino nega!che bahal

Anonyme a dit…

وای الهی
این خودتی!

Anonyme a dit…

خاله قربونش بره

Anonyme a dit…

پسر همسايه از كجا بياريم هديه جان ؟! :(

Anonyme a dit…

chon doros nafahmidam chi shode nemtunam begam be del nagir, vali ghose nakhor

hozein a dit…

Aroositoono bokhoram aroos o damade aziz!

-::Shadeless::-

Anonyme a dit…

rast mige maman dige
dar mala-e aam gerye kardan kare khoobi nist!!!

Anonyme a dit…

happy wedding

Anonyme a dit…

سلام..من و هنوز هیچ کس دعوت نکرده....

Anonyme a dit…

vaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay! in khaanoomarooooooo! DOKSHEL KHAANOOMI! :**

Anonyme a dit…

rasti hedie joonam , enghadr az in ezdevajo ina tarif kardio akse lebase aroosi gozashtio hala ino ina..... manam najoor delam khast :)))

Anonyme a dit…

che AROOSI DARIM MAA:*