هيشکي نمي‌دونه آدم اين لباسايي که کادو مي‌گيره و دوستشون نداره و يکي دو بار بيشتر نمي‌پوشه و بعدش کلي توي کمد خاک مي‌خوره رو چيکار بايد کرد؟ اونم توي يه قوطي کبريت ِ خونه.

تئاتر ِ خوب چي هست؟ يه چيزي که آدم بره سه بار ببينه و آخر خسته نشه.

اين جوجه به سريال امپراطور دريا مي‌گويد سلطان ِ ...! (به قول استاد پزشکزاد، عبارت مذکور، گازي است با منشاء انساني، با صدا و بوي نامطبوع!)

اين يک.

دوم اين که الان به سرم زده دارم خانه تميز مي‌کنم، باشد که بماند!

سوم اين که ما کلي براي امروز نقشه کشيده بوديم، يک‌هو بابام زنگ زد که تهرانم، ما امشب دسته‌جمي دور هميم.

بعد هم که به قول آيداهه چه همه پست نوشتنم مياد.

عطف به اين سريال، جويي درست مي‌گويد که از سني که بگذري، ديگر راحت نمي‌تواني دوست پيدا کني. نمي‌داني چه‌طور برخورد کني، دير صميمي بشوي طرف‌ات رم مي‌کند و زود کسي را به خودت راه بدهي، باز يک طور ديگر رم مي‌کند. پروسه‌ي کشف کردن را با ترس و لذت انجام مي‌دهي. هر حرفي را ده‌ها بار با خودت مرور مي‌کني و صدها جواب به‌تر از آني که داده‌اي به ذهنت مي‌رسد. با صداي زنگ ِ تلفن يک کمي دل‌ات هم مي‌لرزد حتي.

دارم يکي را کشف مي‌کنم که خيلي جنس‌مان يکي نيست، شايد هيچ نباشد. اما احتياج دارم به اين رابطه، با کسي اين‌قدر شاد ِ شاد، که رنگي به‌ام بدهد.

دارم تمام مي‌شوم.

در به در دنبال يه رستوران خووووب مي‌گردم که فردا بريم سالگرد آشنايي‌مون رو توش جشن بگيريم.

به روم هم نياري، خودم فهميدم اين‌قدر معطل ِ جواب ِ علي و احسان شدم، که بليط گيرمان نيامد.

يک مثل ِ امشبي هم گاهي وقت‌ها پيش مي‌آيد به بي‌خوابي.

بالاخره اين آسمان ِ نفرين‌شده دارد يک حرف‌هايي مي‌زند و من هيچ‌جايي ندارم که به بهانه‌اش هم شده، از خانه بروم بيرون، ببينم چه مي‌گويد.

گشنمه و منتظرم بياي اين جيگرايي که سرخ کردم و شبيه جيگر سرخ‌شده خوش‌مزه‌هاي مامانم نشده، بخوريم.

خيلي هم قربون‌صدقه‌ات مي‌رم که دعوام نکني بس که از صبح يه پاکت سيگار تموم کرده‌ام.

به‌خشکي شانس. با کلي قر و غمزه حاضر شديم جام زهر را سر بکشيم، مشترک مورد نظر در دسترس نبود.

شب‌هاي شيراز به مستي گذشت.