mardi, mai 20, 2008

يعني من عاشق ِ عاشقيت ِ الکساندر پتروفسکي‌ام. پلينگ پيانو با چاشني خامه توت‌فرنگي و شعر خوندن جلوي شومينه. هر چقدر هم که ويکتوريايي، آدم يه وقتايي دلش شام و شمع مي‌خواد توي تاريکي.

1 commentaire:

W. a dit…

ایهیم دکش کنیم :دی البته ما یک مشت شکوفا خلیم!!! هر یک به نوعی!
.
آهان.اصن اومدم رنگشو بگم.بی حرف ِ پیش :دی. نارنجی! برا دل خود ِ خودت :دی