از این‌جا شروع کنم که گفته باشم این، نک و ناله‌اس با یه کم غرغر و شکایت.

یه خانومی به اسم بهار، ‌بدون ِ نام و نشون، رفته برای علی‌رضا کامنت گذاشته که: من خيلي وقته كه وبلاگت رو دنبال مي كنم. برام خيلي عجيبه تو علاقه مند به دختري بشي كه اينطوري باهات صحبت كنه و يا به تو لقب پارتنر سكسي گل بيار ...نسبت بده و بعد با وقاحت تمام روابطش با تو را بنويسه. آخه چطور ممكنه ...تو با اون عقايد ، اين دختر با اين رفتارها...نمي فهمم. خيلي وقته مي خوام بگم ولي همش مي گم تو چه كار به اين كارها داري!اينها را هم فقط سوال كردم.انتقادي در كار نيست.فقط برام جاي تعجب داشت.

من این‌جا می‌خوام جوابشو بدم، این جوابی هم که می‌دم، از طرف خودمه، یعنی آدمی که مفعول اون جملات بالا بوده.

بخش اول ِ حرف‌اش که کاملاً درست به نظر میاد، خب وبلاگ دنبال کردن، بدون ِ دادن ِ نوم و نشون، هیچ هم چیز ِ عجیبی نیست. اما گفته «برام خيلي عجيبه تو علاقه مند به دختري بشي كه اينطوري باهات صحبت كنه»، اینو از کجا فهمیده؟ من چجوری با این پسره حرف زده‌ام که به ایشون برخورده؟ یا اصلاً چه ربطی به کسی داره که من با دوست‌هام چجوری حرف می‌زنم، و آیا اصلاً نقل‌قول‌های من تو وبلاگ، دلیل ِ شخصیت ِ من هست که کسی بخواد در مورد من –با استناد به این‌ها- قضاوت کنه؟ خیلی مودبانه باید این‌جا اضافه کنم، نه گمونم کسی حق داشته باشه محض ِ مدل ِ حرف زدن ِ من، برای دوست‌هام تعیین تکلیف کنه که به معاشرت‌شون با من ادامه بدن یا نه، این یعنی سلب ِ حق ِ تصمیم‌گیری واسه ملت. اوکی؟

فرموده‌ان که: «و يا به تو لقب پارتنر سكسي گل بيار ...نسبت بده». اولاً که من نگفته‌ام پارتنر ِ سکسی. حرف ِ من، سکس‌پارتنر بود. فرق‌شون هم که واضحه ان‌شاءالله، پارتنر ِ سکسی، یعنی هم‌راهی که جاذبه‌ی جنسی داره، ولی سکس‌پارتنر یعنی شریک رابطه‌ی جنسی، حالا فارغ از جاذبه‌هاش. –فکر نمی‌کنم من این‌جا لازم باشه جاذبه‌های ایشون رو برای خانومایی که دل‌سوزشون هستن، توضیح بدم.-
من نگاهمو به‌اش نوشته بودم، یا به‌تر بگم، دغدغه‌هام رو نوشته بودم توی رابطه. من که آزادم این‌جا هر چی دلم می‌خواد بنویسم، نیستم؟ فیلتر بذارم سر ِ کی‌بورد که شما فکر کنین من خیلی خوش‌حال و خوش‌بخت‌ام و هیچ مشکلی ندارم و دارم به علی‌رضا به چشم ِ یه همسر ِ آینده‌ی جذاب و بدون ِ مورد نگاه می‌کنم، که احیاناً کسی دچار ِ درگیری ِ ذهنی نشه؟
خب این اول ِ رابطه‌اس. من هنوز مشکل دارم باهاش، هنوز کلی اختلاف هست و کلی درگیریای به وجود اومده و نیومده. من البته خیلی متاسفم که دوستای علی‌رضا این‌جا رو می‌خونن و می‌بینن من چجوری حرف می‌زنم و اصولاً یه جنبه‌ی غیر قابل مشاهده‌ی من رو این‌جا می‌بینن و من هزار جور محدودیت و سیم‌خادار واسه خودم می‌تراشم، منتها من خواسته‌م که راحت بنویسم، خودم خواسته‌م که راحت بنویسم، یعنی فارغ از دیگران، فارغ از هر چهاردیواری و سیم‌خاردار. نتیجه‌اش اینه، واسه من هم خوبه. هیچ دلیلی هم نمی‌بینم چیزی رو که واسه‌ی خودم خوبه، تغییر بدم.

«و بعد با وقاحت تمام روابطش با تو را بنويسه.» اولاً که من با این جمله مشکل دارم. من با وقاحت ِ تمام، رابطم رو این‌جا نوشته‌م، یا با وقاحت، تمام ِ روابطم رو این‌جا نوشته‌ام؟ حالا بحث ِ من البته سر ِ اون وقاحته. اصولاً واقع‌بینی یعنی وقاحت. هوم؟ من این‌جا منظورم دقیقاً واقع‌بینی توی مسائل جنسیه. من نوشته‌ام به‌اش به چشم ِ سکس پارتنر ِ گل‌بیار ِ تلفن‌زن ِ قربون‌صدقه رو نگاه می‌کنم، وقاحت دارم، چون به طور ضمنی توش اعتراف کرده‌ام که با یه نفر رابطه‌ی جنسی دارم. خب دارم، این حق ِ طبیعی ِ منه، حیوونا هم وقتی بالغ می‌شن، آزادن که رابطه‌ی جنسی داشته باشم. حالا چون آدم متمدن و متفکره، باید خودشو به خاطر جامعه محدود کنه. اوکی، منم کم برای خودم قاعده و قانون تعیین نمی‌کنم، منتها اینا خاص ِ منه، این‌جا نوشته نمی‌شن، چون من بدم میاد تفکراتم رو تحمیل کنم. قراره چون رابطه‌ی جنسی دارم کسی به من لقب ِ فاحشه بده، یا تاسف بخوره؟ خب، این محض ِ تفکرشه، هر کی آزاده هر جوری می‌خواد فکر کنه، احساس کنه، اینا رو که دیگه نمی‌شه از آدم گرفت، اوکی؟

ضمناً من این‌جا آزادم چی بنویسم، اینجا واسه من یه جورایی آزادی از قید تعلقه. من تو نوشتن خودمو محدود نمی‌کنم. خودمو مسئول هم نمی‌کنم ضمناً، I mean واسه نوشته‌هام خودمو مجبور نمی‌کنم به کسی توضیح بدم، یا حرفامو توجیه کنم. –هر چند الان عملاً دارم همین‌کارو می‌کنم-

ضمناً سوال من اینه، عقاید علی‌رضا چی‌ان –که این خانوم به‌تر از من و علی‌رضا می‌دونه ظاهراً- که با رفتارهای من نمی‌خونن و اصولاً کدوم رفتارها؟ همین وقاحت اگه منظورتونه، خیله خب، حق با شماست. من وقیح و بی‌آبرو و هرچی، پسره خودش خواسته، خودش انتخاب کرده.

ضمنا اين جمله ي شما جمله ي خبريه، نه پرسشي!

نمی‌دونم حرف ِ دیگه‌ای هم مونده یا نه. باید می‌نوشتم نازلی چقدر ن ا ز ن ی ن ه و دیشب تولد محیا چقدر بهم خوش گذشت، ولی فک کنم باشه واسه بعد.
خسته‌ام.

پ.ن: پلیز، کسی ایراد نگیره به این که کف ِ دسته باید نوشت should we break up که حوصله ندارم.