dimanche, décembre 21, 2008


آخر آدم انگشتش را الله‌بختکي مي‌گذارد يک گوشه‌ي کتاب و اين را درمي‌آورد؟ واقعاً آره؟ من يکي که ديشب به روح ايمان آوردم. هيچ هم آن‌جايي را که خيال داشتم، باز نکردم. يعني انگشتم را گذاشتم و اين آمد. مي‌ماند آدم؛ مي‌ماند.

2 commentaires:

benyamin a dit…

سالگرد ازدواجتون مبارک خانمی خوشگل

جودی آبوت a dit…

انگشت اشاره ات را بیاور نزدیک ببوسم ییهو