آره دیگه، آدم با خوش‌خیالی فک کنه: شهریوره؛ کلی هم برنامه بریزه که یه ماهی قبلش خودش رو بایکوت می‌کنه و تصمیم کبری و اینا، بعد ده روز قبل بفهمه که جلوافتاده.
چی؟ هیچی!

روز ِ آخری یه قرار وبلاگی هم می‌رم با حسین و علی‌رضا، به صرف دم‌کرده‌ی نعنا و پیاده‌روی و سیگار و عصا. خوش‌گذشت، جای سهند خالی!

اول ِ مسابقه، از خستگی خوابم می‌بره. برخلاف ِ همه‌ی روزایی که باید برم شرکت، ساعت پنج و نیم از خواب بلند می‌شم.

تا آخر ِ هفته‌ی دیگه مرخصی گرفته‌م.

کار دارم، نیستم.