الف. نم نم ِ باران که مي‌زند، عکس ِ همه‌ي آدم‌هاي روشن‌فکر و متمدن، دلم نمي‌خواهد بروم توي خيابان. عوض ِ بيرون رفتن، دوست دارم روي تخت، زير پتو دراز بکشم و هي کتاب بخوانم. اين شد که امروز هم شرمين جون را پيچانديم، روي اين هفت هشت جلسه‌اي که قبل از عيد پيچانده‌ايم.

ب. منشي آموزشگاه زنگ زده مي‌پرسد: درس ِ افتاده نداري؟ مي‌‌گويم: فکر نمي‌کنم. مي‌پرسد: فکر مي‌کني يا مطمئني؟ مي‌گويم فکر کنم که مطمئنم. مي‌گويد: گفتم که اين بچه‌هاي نيمه‌حضوري از فردا امتحان مي‌دهند، اگر درس افتاده داري، بيا بده.

ج. آزمون جامع ِ راهنمايان گردشگري؟ يک هفته افتاده جلو، من هم اين روزها هيچ ِ هيچ دست و دلم به درس خواندن نمي‌رود!

د. گفته بودم از وقتي از اهواز آمده‌ايم، مامان اين‌ها محض ِ خدا يک بار هم زنگ نزدند حالمان را بپرسند؟! نگفته بودم.